Mój przyjacielu

Dzisiejsze czasy są tak inne. W okresie dzieciństwa najfajniejszym zajęciem była gra w gumę czy skakankę. Szczerze mówiąc nie przypominam sobie bym w ciągu ostatnich lat widziała bawiące się w ten sposób dzieci za to znają mnóstwo gier komputerowych, o których nawet nie słyszałam. Epoka komputeryzacji i Internetu zawładnęła sferą życia w każdym jego aspekcie. Osobiście mogę przyznać, że mam więcej znajomych w sieci niż w realu. Dlaczego tak się dzieje? Pośpiech, pęd, zmęczenie wpływają na coraz mniejszą ochotę na kontakt z żywym człowiekiem. Ponadto postęp cywilizacyjny sprawił, że zamknęliśmy się w swoich czterech ścianach, jest ot nasza pustelnia, odskocznia, do której niechętnie wpuszczamy innych. Jest to bardzo przykre, bo gdy wspomnę czasy dzieciństwa, tego jak sąsiedzi się wzajemnie odwiedzali, pomagali sobie. Z sentymentem wspominam widok siedzących ludzi na ławce pod domem a nawet blokiem. Wiem, że czyn społeczny był propagandowy i taki trochę wymuszony ale wspólna praca, działanie przynosiło korzyści w kontaktach międzyludzkich, nie było takiego zobojętnienia wobec czyjejś krzywdy. Niestety coś za coś. Rozwój cywilizacji i izolacja społeczna, indywidualizm, pęd i pogoń za lepszym, innym życiem.